Trzeciego dnia ćwiczenia „SERWAL-16” jednym ze scenariuszy było użycie przez przeciwnika broni masowego rażenia.

 

W trakcie prowadzonych działań taktycznych, Brabantczycy 34. Brygady Kawalerii Pancernej wraz z żołnierzami 41. Brygady Grenadierów Pancernych bronili się na kolejnych rubieżach. W celu odtworzenia zdolności bojowej wyszli z walki, mając do pokonania rzekę Kwisę. Z samego rana saperzy rozłożyli most towarzyszący Biber, mający nośność nawet do 50 ton. Szybkie i sprawne rozwinięcie takiej konstrukcji zajęło około piętnastu minut.

 

Po spełnieniu wymogów bezpieczeństwa i ustaleniu wspólnych procedur padł sygnał do rozpoczęcia przeprawy. Polskie i niemieckie wozy sprawnie pokonały rzekę i udały się do rejonu ześrodkowania. W trakcie marszu, niespodziewanie kompania czołgów wraz z niemieckim plutonem zmechanizowanym została zaatakowana przez przeciwnika nietrwałymi środkami trującymi w postaci gazów paralityczno-drgawkowych.

 

W punkcie współdziałania ustalono rzuty i sposoby podejścia do punktu likwidacji skażeń. Na sygnał dowódcy kompanii chemicznej, wydzielonej z 5. pułku chemicznego z Tarnowskich Gór, wozy przemieściły się do wyznaczonego rejonu. Tam niezwłocznie przystąpiono do całkowitej, pięciostopniowej likwidacji skażeń ludzi i sprzętu.

 

- W pierwszej kolejności dokonaliśmy podziału na dwie „nitki” odkażania. Na pierwszej, gdzie odkażany był sprzęt wykonuje się zmywanie wstępne, nakładanie odkażalnika, wyczekiwanie na reakcję odkażalnika z substancją skażoną i zmywanie końcowe. Na sam koniec następuje weryfikacja skutecznego odkażenia w punkcie kontrolnym. – powiedział dowódca plutonu chemicznego 34BKPanc, porucznik Adrian Kacprzak.

 

Po ewentualnym wykryciu skażenia sprzętu należało ponownie przejść procedurę, poczynając od drugiego etapu nakładania odkażalnika. Dla żołnierzy całkowita likwidacja skażeń polega na przejściu przez poszczególne punkty odkażania w zestawie łaźni polowo-namiotowej. Żołnierze niemieccy przeszli przez wszystkie punkty odkażania i zapoznali się z zasadami likwidacji skażeń na pojazdach.  

 

Polsko-niemiecka współpraca pozwala na zdobywanie nowych doświadczeń, doskonalenie procedur oraz zapoznanie się z sojuszniczym sprzętem i wyposażeniem.

 

Tekst: kpt. Rafał Nowak

W piątek 28 października, żołnierze Czarnej Dywizji na poligonach w Świętoszowie i Żaganiu zakończyli ćwiczenie taktyczne z wojskami pk. BORSUK-16. Manewry zakończyła wspólna defilada pododdziałów.

 

Ćwiczenie pod kryptonimem „BORSUK” na stałe wpisało się już w kalendarz przedsięwzięć Czarnej Dywizji. W tym roku, wzięło w nim udział blisko 2 tysiące żołnierzy i około pół tysiąca różnego rodzaju sprzętu wojskowego. Głównym ćwiczącym była 10. Brygada Kawalerii Pancernej (10BKPanc) ze Świętoszowa oraz 23. Śląski pułk artylerii z Bolesławca, a najważniejszym celem zakończonego ćwiczenia było sprawdzenie stopnia przygotowania pododdziałów do realizacji zadań zgodnie z przeznaczeniem. 

 

W ćwiczeniu uczestniczyło również ponad 300 żołnierzy z 401. niemieckiego batalionu zmechanizowanego 41 Brygady Grenadierów z Niemiec wyposażonych w gąsienicowe transportery opancerzone typu Marder. Co więcej, żołnierze Bundeswehry zostali podporządkowani dowódcy 10. brygady, gen. bryg. Maciejowi Jabłońskiemu.

Manewry zakończyła imponująca defilada na sprzęcie, przyjęta przez kierownika ćwiczenia gen. dyw. Jarosława Mikę, dowódcę 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej (11LDKPanc). Jednak zanim do niej doszło ćwiczący żołnierze przez osiem kolejnych dni musieli wykazać się umiejętnościami i zdolnościami do planowania, organizowania i prowadzenia działań bojowych oraz wykonywania zadań taktycznych i ogniowych zarówno w dzień jak i w nocy. 

Sytuacja operacyjna przyjęta w czasie ćwiczenia nie odzwierciedlała żadnego realnego państwa i nie odnosiła się do jakichkolwiek rzeczywistych sytuacji i uwarunkowań politycznych lub militarnych. Jednakże stała się ona doskonałą okazja do tego, aby sprawdzić i przećwiczyć w jak najbardziej realnych poligonowych warunkach współdziałanie wielu jednostek wojskowych. 

 

Ćwiczących atakowały grupy dywersyjne przeciwnika, nie zabrakło uderzenia z powietrza, ostrzałów artyleryjskich, skażenia chemicznego oraz wielu innych tego typu zdarzeń. Wyzwaniem dla ćwiczących pododdziałów było zatrzymanie natarcia przeciwnika i wykonanie kontrataku. 

- Ćwiczenie podzielono na dwie części, taktyczną i ogniową, obie równie ważne. Kierownictwo ćwiczenia zadbało o to, aby sprawdzić ćwiczących dowódców i żołnierzy w różnorodnych sytuacjach, a było ich bardzo wiele. Wciąż zmienna sytuacja, liczne zadania i problemy taktyczne do rozwiązania oraz nieustanna presja czasu i przeciwnika sprawiały, że ćwiczący musieli wznieść się na wyżyny swych żołnierskich umiejętności. Kulminacyjnym punktem szkolenia było wykonanie zadań ogniowych zarówno w obronie, jak i natarciu, w dzień jak i w nocy. Podczas strzelań niezwykle istotne było współdziałanie różnych rodzajów wojsk. Wspomnę choćby o tym, że na wezwanie walczących żołnierzy wspomagały powietrzne środki rażenia w tym para para ciężkich śmigłowców bojowych Mi-24, artyleria z wyrzutniami WR-40 Langusta, czy przeciwlotnicy itd. Wyjątkowo ważne były wspólne strzelania kompanii zmechanizowanych z Polski i Niemiec. – relacjonował gen. dyw. Jarosław Mika, dowódca 11LDKPanc.

 

Tekst: Artur Pinkowski

Zdjęcia: szer. Natalia Wawrzyniak