31. Kórnicki Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej - JW 1882 (1963 - 2011)
RYS HISTORYCZNY
31. Dywizjon Rakietowy OPK (wówczas OPK) – powstał jako jeden z pierwszych w pierścieniu obronnym wokół Poznania, na mocy rozkazu dowódcy WOPK nr 00103/Org z dnia 26 lipca 1963 r. jednostka rozlokowana została nieopodal miejscowości Czołowo koło Kórnika i zabezpieczała południową część ostrzału 79. spr OPK. Wyposażona została w przeciwlotniczy zestaw rakietowy średniego zasięgu typ SA – 75M Dźwina, który w dniu 9 grudnia 1963 roku z dywizji warszawskiej dotarł do stacji Krzesiny, a stamtąd do miejsca stałej dyslokacji. Na stanowisku ogniowym rozwinięto go kilkanaście dni później. Wiosną 1964 r. dywizjon został dopuszczony do pełnienia dyżurów bojowych.
Tego samego roku, dywizjon, jako drugi w pułku, pod dowództwem kpt. Jerzego HOLIKA odbył pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR w dniach 21 maja – 03 czerwca 1964 r., uzyskując ocenę bardzo dobrą. Pełną rozbudowę rejonu stanowiska ogniowego zakończono w 1972 r. W latach siedemdziesiątych, żołnierze dywizjonu nadal konsekwentnie doskonalili umiejętności specjalistyczne i bojowe, biorąc udział w kilku ćwiczeniach Układu Warszawskiego, gdzie zbierali wysokie oceny. Ponadto uczestniczyli w ćwiczeniach: Granit – 72, Neon – 74, Zima – 75, Neon – 77 uzyskując kolejno oceny bardzo dobre. W 1972 dywizjon w ramach współzawodnictwa o tytuł „Najlepszego pododdziału”, po raz czwarty, a trzeci z rzędu zajmuje pierwsze miejsce i otrzymuje na własność puchar przechodni dowódcy pułku.
Za wysoki poziom wyszkolenia bojowego, wzorową dyscyplinę i eksploatację sprzętu, w 1978 r. dywizjon został wyróżniony w rozkazie dowódcy Wojsk OPK. W latach 1975 i 1980 jednostkę kontrolowali oficerowie Inspekcji Sił Zbrojnych. W obu przypadkach dywizjon otrzymał oceny bardzo dobre. W 1986 r. jednostka przezbrojona została w przeciwlotniczy zestaw małego zasięgu typu S – 125 Newa. Do końca lat osiemdziesiątych żołnierze dywizjonu poznawali tajniki nowego sprzętu, a dywizjon wykonywał kolejne zadania bojowe i uczestniczył w różnego rodzaju ćwiczeniach, uzyskując oceny dobre i bardzo dobre. Kolejne strzelania bojowe dywizjon odbył na poligonie w ZSRR w latach 1969, 1974, 1978, 1984, 1988 oraz na poligonie krajowym w Ustce w 1995r., 2005r. i 2006r. Dywizjon we współzawodnictwie między jednostkami na szczeblu pułku zajmował pierwsze miejsce w latach: 1967, 1969, 1971, 1972, 1975, 1978, 1980, 1989, 1990. Lata dziewięćdziesiąte to czas żmudnej i wytężonej pracy, a także lata niekończącej się reorganizacji polskiej armii. Od 1998 r. dywizjonem dowodził ppłk Zbigniew TRACZ. Na jego barki spadł ciężar sporej operacji logistycznej, jakim było przeniesienie na przełomie lat 1999/2000 jednostki do nowego miejsca stacjonowania na poznańskiej Ławicy. Dowództwo dywizjonu utrzymywało bardzo dobre kontakty z władzami miasta Kórnika, gdzie zamieszkiwała kadra z rodzinami. Po rozwiązaniu 79. pspr OP u schyłku 1998 roku., dywizjon podporządkowany został 1.BR OP w Bytomiu. Przezbrojenie w zmodernizowany zestaw Newa S.C. dokonane zostało w roku 2004, a strzelania techniczne odbył w 2005r. w ramach ćwiczenia Krogulec 2005. Rok 2006 był dla jednostki czasem wytężonej pracy i wielu zmian Dywizjon został wytypowany do połączonego ćwiczenia Sił Zbrojnych i Układu Pozamilitarnego Anakonda 2006. W sierpniu 2006. (przed ćwiczeniami) nastąpiła zmiana dowódcy dywizjonu – obowiązki objął ppłk Radosław BANASZAK i to na jego barki spadło przygotowanie dywizjonu do udziału w ćwiczeniu taktycznym z wojskami. Mimo bardzo krótkiego czasu na zgranie zespołu ludzkiego oraz zgromadzenie niezbędnych sił i środków z różnych związków taktycznych ćwiczenie było sukcesem dla „Młodej”, ale wyszkolonej kadry i żołnierzy. Potwierdzeniem tego były strzelania bojowe (9rakiet) oraz protokół komisji z Dowództwa Operacyjnego.
Od roku 2008 dywizjon przygotowywał się do kolejnej zmiany miejsca dyslokacji na lotnisko do Krzesin oraz do przyjęcia nowoczesnego zestawu rakietowego niezbędnego do wykonania zadań w osłonie Bazy Lotniczej .
Zestaw rakietowy SA-75M „Dźwina” ( w dywizjonie od 1979 do 1986 )
W związku ze zmianami w strukturach Sił Powietrznych, decyzją MON nr Z-37/Org./P1 z dnia 27 maja 2010 roku, następnie decyzją MON nr PF-68/Org./SSG/ZOiU-P1 z dnia 19 sierpnia 2010 roku oraz wykonawczym rozkazem Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-211 z dnia 8 września 2010 roku zadecydowano o rozformowaniu jednostki w terminie do dnia 31 grudnia 2011 roku.
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
Dywizjon posiada własną odznakę pamiątkową zatwierdzoną decyzją nr 289/MON z 31 sierpnia 2005 oraz oznakę rozpoznawczą zatwierdzoną decyzją nr 237/MON z 14 czerwca 2006.
Nazwę wyróżniającą „Kórnicki” nadano jednostce decyzją nr 47/MON z 14 lutego 2006.
Święto dywizjonu obchodzone jest 11 września – decyzja nr 280/MON z 24 sierpnia 2005.
Oznaka rozpoznawcza 31. drOP na mundur
STRUKTURA
- dowództwo i sztab,
- bateria dowodzenia,
- bateria radiotechniczna,
- bateria startowa ( S-125 Newa SC )
POCZET DOWÓDCÓW
- mjr Tadeusz ZIELIŃSKI (1963 – 1964)
- mjr Jerzy HOLIK (1964 – 1966)
- ppłk Ryszard SAWICKI (1966 – 1986)
- ppłk Józef ZABOROWSKI (1986 – 1996)
- mjr Michał KIEŁTYKA (1996 – 1998)
- ppłk Zbigniew TRACZ (1998 – 2006)
- ppłk Radosław BANASZAK (2006 - 31.XII.2011)
PODPORZĄDKOWANIE
1. Śląska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (1998 - 31.XII.2011)
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.
